Werkgroep Buitenveldert, AJ Ernststraat 112, Amsterdam, 9.3.2010.
Opening bijeenkomst om 20 uur. De aanwezigen worden welkom geheten, waarna de functies van gespreksleiding en schriftelijke rapportage, conform gebruik worden toegedeeld aan 2 verschillende deelnemers. Alvorens het woord te geven aan A, die hierom vraagt, wijst de gespreksleider erop dat wij de afspraak hebben zoveel mogelijk te spreken in de ‘ik’ vorm en niet in algemene termen, terwijl wij elkaar geen advies geven en mede in dat verband elkaar ook niet persoonlijk toespreken of aankijken.
Bij het zoeken naar een gespreksonderwerp rapporteert A over haar (verse) ervaringen van de laatste tijd en stelt de volgende vraag, die aansluitend blijkt ruim voldoende reacties op te wekken en invalshoeken te bieden om het gesprek te onderbouwen:
A: ik ben nu drie maanden ‘drankvrij’ – word continu geconfronteerd met drank (feestjes) – heb daar moeite mee – wil bestand zijn tegen drank – soms loopt het water in m’n mond – voel me dan behoorlijk verloren – realiseer me ook hoe belangrijk het is juist nu op de been te blijven en dan denk ik ook vooral aan mijn plek in ons gezin – is dat herkenbaar en hoe staan anderen daar tegenover?
Hierop volgt de gespreksronde:
B: toen ik indertijd zelf ‘uitbehandeld’ de kliniek verliet, heb ik m’n vrienden per brief geinformeerd – na terugkeer thuis meldde m’n vrouw uit respect voor de situatie ook zelf niet meer te zullen drinken – datzelfde deden vrienden ook nog eens, resp. kochten alcoholvrije wijn = die was absoluut niet te zuipen – niettemin: ik heb dus wel respect ondervonden – schonk ook zelf de eerste jaren geen alcohol – maar ging overigens wel naar gelegenheden waar drank werd geschonken – en mijn omgeving hield zeker ook wel rekening met mijn nieuwe leefprogramma – zelf mijd ik, nog steeds, situaties waar drank is – soms vind ik het vrij bespottelijk om drinkende mensen mee te maken – ‘t hangt vooral ook af van je eigen houding hoe andere mensen zich opstellen – het begrip ‘respect’ staat hierbij centraal – vooral jezelf niet ‘klein’ maken, dan kan een ander er ook beter rekening mee houden – later vroegen anderen mij of ik ‘het’ misschien vervelend vond – bepalend is natuurlijk zeker ook de vraag ‘hoe respectvol’ de mensen in de omgeving tegenover elkaar staan – ik heb ook wel eens advies gekregen om op een receptie ‘cola’ te laten uitwerken, want dan lijkt het net ‘rode wijn’. Maar daar doe ik niet aan. Bedenk dan zeker ook telkens, dat ‘helder’ zijn ‘t ook makkelijker maakt ten opzichte van de omgeving – weet maar al te goed dat afspraken maken alleen in je eigen huis mogelijk is – daarbuiten kan je alleen maar weglopen.
C: ik laat ‘t gewoon altijd over me heen komen – ik negeer ‘t – knop om – heb nu al 3 weken een fles genever op de secretaire staan – die is voor de buurman: daar kijk ik niet meer naar – in ‘t begin zag ik alles – maar later verveelt dat snel – en dat komt eigenlijk door de drank zelf; daar wil ik namelijk niet meer aan meedoen – mijn vooruitzicht is mijn eigen frisheid, wetend dat de ‘anderen’ een houten hoofd zullen hebben – bovendien: ik woon naast m’n 2-ling zus en daar kan ik voor mijn visite wel een duik in haar ijskast nemen – door de tijd heen verdwijnt de drank, inclusief de emotie, uit mijn systeem: dat is de enige manier om ‘eruit te komen’. Maar bovendien: ik wil mensen niet veroordelen – en toch, doe ik dat – diep in m’n hart – en daar moet je ook voor oppassen – nota bene: de tijd heelt ook ‘t gevoel ten opzichte van de drank – de tijd heelt alle wonden – en mensen merken ‘t op – en zelf kan ik ook trots zijn – maar op de tv komen zie ik niet zitten – voor mij is tijd de heelmeester….
D: in gezelschap water drinken is een keuze waardoor mensen even raar kijken – in tegenstelling tot brood-beleg – toch een kwestie van het weerstaan van de sociale druk – ik wil helemaal geen verantwoording afleggen – ik kan wel zeggen ‘ik kan niet tegen drank’ – andere mensen hebben daar moeite mee – toch zijn er allerlei foefjes bij het omgaan met de sociale druk – daar valt in te trainen – effectief is trouwens ook: duidelijk ‘nee’ zeggen – klinkt wat simpel maar is wel degelijk mogelijk – een andere inrichting van ‘leven’ betekent ook wijziging van de formule: ‘ik drink niet, want ik kan er slecht tegen’….
E: feestjes zijn voor mij struikelblokken – ‘t lukt mij niet geen bier te drinken – en zeg dus: ‘ik ga niet meer naar feestjes’ – maar anders kan ook: dan ga ik boodschappen doen – koop zes bier – drink er vier op – vergeet de andere twee op te bergen en die worden dan later gevonden, waardoor ik mij diep schaam – dan ga ik heel zielig doen – ik ben dan zo’n lul – mijn vrouw gaat dan gewoon weg – zij wil dus niet meer naar die feestjes – het gebeurt nog steeds – hetzelfde gaat met kleine pakjes pinda’s – met bier is ‘t de kick dat ik die 2 biertjes wil hebben – betekent dus ook liegen tegenover de partner – snap ‘t nu helemaal – later zie ik in de keuken die twee flesjes liggen – ‘t is net een film die steeds herhaald wordt.
F: laatst was ik in Botshol – met andere mensen aan een bootje werken – er was glühwein – maar ik was niet de enige die niet dronk – meerderen namen niks: dat kan dus wel!
H: ik heb niet zoveel feestjes meer – soms stond m’n maag vol met jus d’orange – feestjes zijn gemakkelijker – vakanties moeilijker – in Spanje ontstond een verhitte discussie: de gastvrouw schonk donkere riogga van 10 jaar oud – ik was erg bang voor afkicken – dat was een lang en pijnlijk proces – oude kennissen keken verbaasd – ik gebruikte refusal, dan wordt ‘t ook onmogelijk – ik drink trouwens verschrikkelijk snel – dat is geen gezicht en ik moet me dus erg in toom houden – ga trouwens zonder drank veel meer eten – zonder jojo in m’n hoofd kan ik ook rustig in kroegen komen – sober word ik op alle fronten nuchterder – ga trouwens veel naar de sauna, die veel drinkers kent en waar ze ook failliet aan gaan – was trouwens een meester in achteraf zelfverwijt…
I: denk aan enkele weken geleden – had een leuk vrouwtje – had ‘trek’ van der lucht gekregen – ben toen ook hartgrondig op m’n bek gegaan – had dat kennisje ‘ergens’ opgedaan, ging even langs – haar walm golfde langs me heen – zit inmiddels alweer in m’n eentje op de bank – ben andere bezigheden gaan versieren – heb wel eens 3 jaar niet gedronken vanwege de gevangenis – maar kon dat alleen maar door ‘gewoon’ bepaalde situaties te vermijden – als ik dat niet doe ben ik een behoorlijke etter…..
J: ik ben nog steeds blij dat het eerste wat ik bij de AA leerde, was dat het in het leven ten opzichte van een verslaving, en waarschijnlijk bij veel meer zaken, alleen maar gaat om de eerst komende 24 uur. Eigenlijk dus om het hier en nu. Kreten als ‘nooit meer’ of ‘altijd’ kan ik daardoor heel gewoon overslaan. Op die manier is leven ook niet meer zwaar. Geen ‘klus’. En daarmee is ook de vraag van tafel hoe ik ook zelf de rest van mijn ‘leven’ ga invullen. Bovendien heb ik zelf enorm geluk gehad: toen ik erachter kwam dat ik verslaafd was kon ik zo de Jellinek inschuiven. Ik kwam uit een ander deel van het land. Hier was alles nieuw, voor mij dan. Hier hoefde ik niks aan iemand uit te leggen. Ik kon hier opnieuw beginnen. Het was gewoon een lot uit de loterij, dwz de combinatie van de kliniek en de zelfhelpgroep, waar ik ook meteen naar toe ben gegaan en dan ook nog eens het feit dat ik hier een nieuwe werkplek vond. Pas later ben ik nog wel eens naar de bekende omgeving van vroeger geweest. En daar sloeg mij de klamme herinnering aan ‘vroeger’ meteen in m’n gezicht. Daardoor begrijp ik ook zo goed dat veel mensen die hun herstel in de ‘oude’ omgeving moeten zien te realiseren, oplopen tegen behoorlijk wat spanningen vanuit dat verleden, die ze eerst ook nog eens moeten zien op te lossen. Voor mij persoonlijk heeft mijn verslaving mij uiteindelijk heel gewoon alleen maar veel geluk gebracht. Daar ben ik nog steeds enorm blij mee. Zelfs toen ik later kanker kreeg en ook nog eens een hart-operatie, is dat gevoel niet verdwenen: tel uit je winst!
Ter afronding krijgt A de gelegenheid nog enkele opmerkingen te maken; zij zegt: het voelt een beetje als sado masochisme als ik andere mensen drank schenk – eigenlijk een hilarische situatie – het was ook een kado toen mijn dochter zei: ‘je bent weer helemaal zoals je vroeger was – ga zo door’ – ik krijg respect van m’n omgeving – vrienden die me omarmen – ‘t geeft mij steun om door te gaan….
A wordt bedankt voor het onderwerp, eenieder wordt aangespoord tot het doneren van pecunia in de ‘klomp’, waarna de bijeenkomst wordt gesloten om 21.20 uur.
Amsterdam, 9 maart 2010.
